به گزارش ایران باران نیوز و به نقل از شهر خبر پژوهشگران سوئدی می‌گویند، دلیل این‌که چرا برخی افراد ۱۰۰ ساله می‌شوند، ممکن است در پروفایل متابولیک آن‌ها پنهان باشد. مطالعه جدید این پژوهشگران نشان داده، افرادی‌که تا ۱۰۰ سالگی زندگی می‌کنند، کراتینین، گلوکز و اسید اوریک کمتری نسبت به سایر افرادی دارند که به این سنین نمی‌رسند.
پیگیری رازهای طول عمر استثنایی چندان آسان نیست. این کار شامل آشکارکردن تأثیر متقابل و پیچیده عوامل ژنتیکی و سبک زندگی و نحوه تعامل آن‌ها در طول زندگی یک فرد است. به گزارش «دویچه‌وله» نتایج تحقیق اخیر تفاوت در پروفایل متابولیکی ۱۰۰ ساله‌ها را نشان داده است.
این تحقیق شامل داده‌های سلامت ۴۴ هزار سوئدی بود که در سنین ۶۴ تا ۹۹ سالگی تحت ارزیابی قرار گرفتند. از این افراد هزار و ۲۲۴ نفر تا ۱۰۰ سالگی عمر کردند. بیشتر صدساله‌ها زن بودند. محققان ۱۲ نشانگر زیستی خون مربوط این افراد را بررسی کردند.
در مجموع، کسانی که به صدمین سالگرد تولد خود رسیده بودند از دهه ۶۰ عمرشان، سطح گلوکز، کراتینین و اسید اوریک کمتری نسبت به همسالان‌شان داشتند که به صدسالگی نرسیدند. به‌گفته دانشمندان، کراتینین پایین با بهبود عملکرد کلیه مرتبط است. بنابراین بهبود عملکرد کلیه در افرادی که به ۱۰۰ سالگی می‌رسند، می‌تواند نشانه‌ای از سبک زندگی و رژیم غذایی بهتر باشد. این امر درباره گلوکز نیز صادق است. سطح اسید اوریک پایین‌تر نیز نشان می‌دهد که افراد صدساله سنگ کلیه، بیماری کلیوی یا نقرس نداشته‌اند.