آرزو دارم روزی آنقدر بدوم، تا از نفس بیفتم
آنقدر مطالعه کنم، تا دگر جای هیچ سئوالی باقی نماند.
آنقدر کمک کنم، تا دگر هیچ نیازمندی نماند.
نوشته های مرا، از روی شکم سیری ام نبینید
من هم بخشی از این روزگار غریبم.سیاوش باران وند

۴.۵/۵ - (۴ امتیاز)

By سیاوش باران وند

خبرنگاری شغل، حرفه، عشق و هنر است. هنر و عشقی که با جان و دل آمیخته است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *